quinta-feira, 23 de agosto de 2007

Ao meu becho


Tinhamos aulas de latim,
melhor ir a falar de nos,
eres especialmente forte, parece-me estar escoitando-me
eres ti ou eu? eres ti, autodestructiva.
Sempre cho digo... olvidao son eu... nom podo, perdom, nom quero.
Eres umha boneca curtida polas noites frias, longas noites de pedra,
enganhas-te, nom eres de pedra.
Acabaremos juntas a carreira!
nom sei se a carreira, nom importa,
estarei aqui estudando na biblioteca sempre, inda que nom cho diga... sabe-lo

2 comentários:

A Conxurada disse...

Non sempre atopas na outra persoa o que realmente queres, todos somos egoístas por natureza, pero de vez en cando, só unha vez cada moitísimas lúas, atopas a alguén que te estaba agardando, a alguén co que mentir é estúpido, e co cal os convencionalismos foxen das conversas.
Estou segura de que entendes perfectamente o que che digo.

O teu becho.

Noa disse...

Somos egoístas pero non depredadores.Suponho q esperar recibir algo parecido do que das é un erro, inda q contigo ás veces dubido e penso que é o melhor que pode ter unha persoa...outra que a completa.Agora sei que só fai falta unha, e q as demáis están de paso inda que deixen surcos na pel.
Seguirei aprendendo de todo isto inda q poida chegar a facerme cruel.
Un abrazo dos que tanto me gusta darche ;-)