Fronteiras infindas

Alguén che falou de futuro,

de algo mellor para os teus.

Cruzache sobre un ataúde remando cara unha promesa.

Viñeche a facer o que nos non queremos,

converténdote nunha mercadoría,

e perdendo o nivel de persoa a cambio de ter sobrevivido.

Nos, con memoria a curto prazo, facémoste invisible,

e no mellor dos casos un ser ínfimo merecedor da nosa desconfianza.

Chamámoste pola tua cor porque o nome tal vez nin o recordemos,

só eres o antigo colonizado que invade agora as nosas costas,

esas que están de espaldas a ti.

As nosas fronteiras foron pechadas,

converténdose nas portas dunha cárcere de escravos,

ao mesmo tempo que o soño europeo chega a ser o teu pesadelo,

ou a tua morte a máns dos que te esperan á beira do mar coas redes preparadas.