Cheguei do meu paseo polo paraíso,

e atopeite alí, eras case de xeo.

Pensei que non merecía o abrazo que xa non me ías dar máis.

Os apoios sonme roubados por unha voz estratéxica e medosa de eu ser coma ela.

Quizais non me queira máis que a ti.

Non che direi que te quero para que ti só escoites disculpas, xogos de palabras e mentiras,

porque as miñas non son as únicas que soan con forza.

Pode ser que o aire estea viciado i eu sinto que afogo.

Afogo por protexerte ao respirar eu a túa parte.

Está ben... mentirei e morrerei no teu lugar.



Seguirei arañando coas uñas contra a pizarra por se alguén decide escoitarme.

Homenaxe de Obitxu askatasuna

Pra meus amigos de cogorzas os viernes NIGHTS por Kompostela!!! Que o psamos pipa e collemos unhas cogorzas de aupaaaa!!!! a ver se empeza o curso!!!! jajajajaajajaja

• 
  
  xk son uns borrachos


• 
  
  xk nn saben bber likor café


• 
  
  xk e millor que Silver nn beba tequila


• 
  
  xk nn keremos que vaias o GRIMPIS xD


• 
  
  xk Noa nn sabe beber sen bautisar


• 
  
  xk a Obi nn lle gusta a Coca-cola sola... xD


• 
  
  xk no Apostol os dous ian finos de collons! (un mais k outro)


• 
  
  xk Silver es Serdito y Noa es PAQUITO xD


• 
  
  xk o Avante vaise as 3... ainda q cheguemos as 2 xDxk a SUPER BOCK e o millor purjante Estomacal que hai, 3 cervexas e coma 1 quilo de ciruelas xDDDDDD


• 
  
  xk cargamos todos de todos... vaiamos como vaiamos....


• 
  
  xk fomos as festas de BRION e a XKA de Noa nn veu :


• 
  
  xk botamos en falta o PORRON!!!! :´´´´´


• 
  
  (xk si


• 
  
  xk se lo merecen


• 
  
  xk unha fai que estudia e o outro fai que traballa...xDD

Volvín buscar aquel sorriso do comezo,

a sensación de formigueo no meu ventre,

e saiume a través das pupilas un quérote asasino,

asasino da miña conciencia, no caso de ela ter existido.

Desexei que os minutos freasen,

para poder perder o pouco que me quedaba.

Loitei contra as voces incansables,

contra os portadores da moral,

pero deixeime evaporar por elas.

Cinco lúas de combate aberto,

de xustificacións e de egoísmos sexuais.

Fuxir con él!

Esconderme da miña angustia,

e disfrazarme de felicidade,

era a estación na que tiña que baixarme.

Equivoqueime de parada e volvín á realidade,

e ao deixar as maletas no chan,

descubrín que aquela realidade desaparecera,

e con ela a miña inocencia.

Passaram já mil lúas,
e outros tantos amenceres sem o teu recordo, subindo polo meu peito como uma sombra que me afoga.
Volvemos cruzar as nossas vozes,
nom me preguntes porque choro,
nom sei, será essa sombra ou será que já nom está...
Nom sei o que quedou de ti em min,
nom sei se essa sombra é amor ou doce vinganza...
Quero alonxar-te de min,
fas-me débil,
e que nos atopemos despois de outras mil lúas,
ou nom...
alonxar-te para sempre,
é igoal, todo isto já nom me importa ...
simplemente, amei-te

Foi umha noite preciosa,
colache-te na minha habitaciom e gastamos todo-los beijos que nos deviamos,
quedamos durmidos, abrazados coma nenos...
Sentados na mesa para comer,
disimulabamos a noite, com miradas rápidas e sonrisas de adolescentes

Ao meu miau

Umha tarde de maio as ondas trouxerom as tuas palabras aos meus olhos,
mil razons que nos separam,
mil razons para nom esquencer-te, nom podo... nom quero.
Despois de mil voltas de roda atopámo-nos,
forom noites curtas, as últimas pareciam frias
Decias-me adeus dende a ventana,
mentres eu intentaba parar a tormenta de auga que baixaba pola minha cara sem dar-me conta ...
volvo em cinco minutos.
Volver a empezar, cada um coa súa vida,
sigo escoitando-te mentras durmo,
abrazo-me a ti coma sempre... miau!
Dizem que é imposible, que estamos tolos...
espero esta-lo nom digas adeus...
volvo em cinco minutos

Ao meu becho

Tinhamos aulas de latim,
melhor ir a falar de nos,
eres especialmente forte, parece-me estar escoitando-me
eres ti ou eu? eres ti, autodestructiva.
Sempre cho digo... olvidao son eu... nom podo, perdom, nom quero.
Eres umha boneca curtida polas noites frias, longas noites de pedra,
enganhas-te, nom eres de pedra.
Acabaremos juntas a carreira!
nom sei se a carreira, nom importa,
estarei aqui estudando na biblioteca sempre, inda que nom cho diga... sabe-lo

Supoño que volvín sacar o peor de min
quizais só o "eu"
esa boneca fria e impredicible.
As normas non van con ela...nunca as quixo escoitar
Mentres as mareas non se movían volvín atrás no tempo,
fun cara á impunidade sentimental,
cara ao "aqui mando eu".. pensei ou mais ben non pensei.
Baixei ao sur do meu egoísmo e atopei o que buscaba...
non foi moi complicado.
Subiu o ego, a lívido, levantouse a pel...
Non son inocente de ningún delito.

Cacao e nicotina

A través da ventanilla deulle dous bicos, un por meixela.
Xa sentados sobre a area branca comezaron a surxir frases... comentarios estúpidos.
Ela pensou que non pasaría nada se se sentase ao seu lado,
non significa nada
pero no fondo queria que significara todo.
Finxiu que lle fraquezaban as pernas... pobre, non se da levantado.
Axudouna a erguerse ,
ela tomou impulso ate chegar a dous centímetros da súa boca e rozalo cos beizos.
Decatouse
Foi algo case colexial... primeiro as mans
Os seus dedos comezaron a subir pola súa espalda..
ela resistíase,
a súa lingua subiu polo pescozo até chegar ao lóvulo da orella,
ela xirouse e bicouno pero botouse atrás...
"non sabe bicar" pensou.
Apartouno e marchou case sen saber se recollera todo do chan.
Ela volvería, pensaron os dous
Non lle importou moito o bico daquela noite e volveu,
envolveuse en seda roxa e granate, e no cacao salgado da súa pel...
sentiuse levitar,
porque señores a pel é máis adictiva que a nicotina que corria polas paredes daquel cuarto
Só sexo repetíase e saltou sobre as pedras do camiño de Alicia,
mentres repetía tódalas noites entre aquela pel
só sexo, só sexo, só sexo
Merda! só sexo

As gafas violetas

22 agosto

"Non te entendo", era a frase que máis repetían cando ela só buscaba comprensión...
Nena, a comprensión é unha utopía.
Quizais sexa vítima da súa loucura ou da súa sangue... non regará ben
VIVIR... a clave de todo.... VIVIR
As cadeas morais átana.
O arrepentimento só son as cadeas que o carceleiro aperta cada vez que sae o instinto.
Moral??...Inmoral
Vivir é inmoral??
Mentiras,sempre enganos tódolos días,
sempre repetindo o mesmo "xa non son así, eu cambiei"...MENTIRA
¿Porque carallo tiña que cambiar? ¿Ser outra persoa tal vez?
Era inmoral... unha puta
Repito... unha puta
Unha puta dona do seu corpo.
Non fagas esto ou aquelo, tes que tomar unha decisión, iso é ser unha puta.
Nunca chegou a comprender todo iso, só disimulaba.
Tomou unha decisión... era unha puta para eles.
Saiu á rúa e mercou unhas gafas violetas